Moυ αρέσει να "ανεβάζω" σχόλια
που μοιάζουν με αναρτήσεις...
Να είχαν και υπογραφή
Ανώνυμος είπε...
Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου σήμερα!!!
Ναι και τα δικά μας παιδιά
θα μπορούσαν να έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στις σελίδες των εξαφανισμένων βιβλίων,
της δικής μας υπαρκτής μα συνάμα ανύπαρκτης βιβλιοθήκης...
και σήμερα και όλες τις άλλες μέρες...
Μα δεν πειράζει,
υπάρχει η Δημόσια Βιβλιοθήκη του Πύργου,
μπορούν να πάνε εκεί,όσα έχουν τη δυνατότητα..
Τα υπόλοιπα θα χαζέψουν το παρατημένο στη φθορά του χρόνου κτήριο,όταν κάποιος μεγαλύτερος τους το υποδείξει σαν την δική μας
βιβλιοθήκη...
Πώς έχουμε το θράσσος να ζητάμε από αυτά τα παιδιά να μείνουν στον τόπο τους;
Τι τους προσφέρει αυτός ο τόπος;
Τι κίνητρο δίνει στα παιδιά να τον αγαπήσουν,να μείνουν και να προσφέρουν σε αυτόν,όταν μικρά ακόμα, τα απογοητεύει;
Οι μεγαλύτεροι που πρόλαβαν να τον αγαπήσουν, μιας και τον έζησαν σε άλλες εποχές, πονούν που τον βλέπουν να μαραζώνει...
Τα παιδιά μας όμως απλά θα τον εγκαταλείψουν μόλις έρθει η ώρα να ανοίξουν τα φτέρα τους..
Τον τόπο μας, αυτόν που επικαλούμαστε κάθε φόρα που θέλουμε
να πούμε ότι είμαστε ξεχωριστοί,τον καταντήσαμε σα λυπημένο παιδί με τα χαμηλοτάβανα κάθε φορά σχέδιά μας..
Α!Τι ξεκίνησα να λέω; Για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου; Για τη βιβλιοθήκη; Άντε και του χρόνου!
Ναι και τα δικά μας παιδιά
θα μπορούσαν να έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στις σελίδες των εξαφανισμένων βιβλίων,
της δικής μας υπαρκτής μα συνάμα ανύπαρκτης βιβλιοθήκης...
και σήμερα και όλες τις άλλες μέρες...
Μα δεν πειράζει,
υπάρχει η Δημόσια Βιβλιοθήκη του Πύργου,
μπορούν να πάνε εκεί,όσα έχουν τη δυνατότητα..
Τα υπόλοιπα θα χαζέψουν το παρατημένο στη φθορά του χρόνου κτήριο,όταν κάποιος μεγαλύτερος τους το υποδείξει σαν την δική μας
βιβλιοθήκη...
Πώς έχουμε το θράσσος να ζητάμε από αυτά τα παιδιά να μείνουν στον τόπο τους;
Τι τους προσφέρει αυτός ο τόπος;
Τι κίνητρο δίνει στα παιδιά να τον αγαπήσουν,να μείνουν και να προσφέρουν σε αυτόν,όταν μικρά ακόμα, τα απογοητεύει;
Οι μεγαλύτεροι που πρόλαβαν να τον αγαπήσουν, μιας και τον έζησαν σε άλλες εποχές, πονούν που τον βλέπουν να μαραζώνει...
Τα παιδιά μας όμως απλά θα τον εγκαταλείψουν μόλις έρθει η ώρα να ανοίξουν τα φτέρα τους..
Τον τόπο μας, αυτόν που επικαλούμαστε κάθε φόρα που θέλουμε
να πούμε ότι είμαστε ξεχωριστοί,τον καταντήσαμε σα λυπημένο παιδί με τα χαμηλοτάβανα κάθε φορά σχέδιά μας..
Α!Τι ξεκίνησα να λέω; Για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου; Για τη βιβλιοθήκη; Άντε και του χρόνου!
O kerberos αντιγράφει...