Πως η Ελληνική Πολιτεία τιμωρεί την επιθυμία για μάθηση και προσφορά.
(ένα παράδειγμα από την καθημερινότητα)
Την Παρασκευή 16-1-2009, ένα αυτοκίνητο τούμπαρε στην Εθνική οδό Κυππαρισίας – Πατρών. Ήταν το αυτοκίνητο μιάς νέας γιατρού, Παθολόγου του Γ.Ν. – Κ.Υ. Κρεστένων, μητέρας δύο μικρών παιδιών. Ευτυχώς η συνάδελφος δεν τραυματίσθηκε.
Η γιατρός αυτή, με πάθος για την καταπολέμηση του Σακχαρώδους Διαβήτη -αυτής της μάστιγας της εποχής μας-, από την εποχή της ειδικότητας στράφηκε στο αντικείμενο αυτό.. Μάλιστα λειτούργησε και εβδομαδιαίο ιατρείο στο Νοσοκομείο μας για την νόσο αυτή. Το ιατρείο αυτό μόλις άρχισε να δίδει αποτελέσματα το έκλεισε εν ριπή οφθαλμού ο προηγούμενος Διοικητής γιατί ,αν και νομικός, είχε διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να εξετάζονται οι διαβητικοί.
Τότε δεν ακούστηκε καμία δημόσια διαμαρτυρία, ούτε από εμάς τους συναδέλφους της, ούτε από τοπικούς συλλόγους, ούτε από όσους οι πολίτες της περιοχής έχουν εξουσιοδοτήσει να τους εκπροσωπούν.
Μετά την αλλαγή της Διοίκησης του Νοσοκομείου, η συνάδελφος ξεπέρασε τον γραφειοκρατικό δαίδαλο που επιβάλλει η σχετική νομοθεσία και πήρε την έγκριση από το Υπουργείο να ανανεώσει και να βαθύνει τις γνώσεις της, παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα εξειδίκευσης στο Νοσοκομείο του Ρίο.
Βέβαια οι ανάγκες του Νοσοκομείου, αλλά και ανάγκες της συναδέλφου, επιβάλλουν να εκτελεί ένα αριθμό εφημεριών. Βλέπετε η Πολιτεία «μας», δεν παίρνει κάποιο μέτρο διευκόλυνσης τέτοιων ανθρώπων και των οικογενειών τους.
Έτσι λοιπόν, η παραπάνω συνάδελφος, κάθε πρωί διανύει 120 περίπου χιλιόμετρα, κάποιες φορές μετά από εφημερία, παρακολουθεί ένα εντατικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κάνει τα 120 χιλιόμετρα της επιστροφής, φροντίζει – μαζί με τον σύζυγό της- τα δυό μικρά παιδιά της, μελετά και τν επομένη ξεκινά τον ίδιο κύκλο. Τελειώνοντας την εκπαίδευσή της, δεν την περιμένει κάποια πρόσθετη υλική αμοιβή, ούτε όμως και κάποια ηθική ανταμοιβή από την Ελληνική Πολιτεία.
Άραγε υπάρχει ηθικός αυτουργός για το «ατύχημα» της συναδέλφου; Κατά την γνώμη μου, έχει η Ελληνική Πολιτεία, που έχει την έξη να τρώει τα παιδιά της που ξεφεύγουν από τον μέσο όρο. Επίσης έχουμε όλοι εμείς που έχουμε ξεχάσει το τι σημαίνει πολίτης – λέξη και έννοια Ελληνικής προελεύσεως- και δεν στηρίζουμε τα θετικά, αλλά υποκλινόμαστε στα αρνητικά, με τον γνωστό ραγιαδισμό μας.
Ανέστης Ι. Παπαδόπουλος
Γενικός χειρουργός, επιμελητής Α’ Ε.Σ.Υ. Γ.Ν. – Κ.Υ. Κρεστένων
το εν λόγω κείμενο, έχει δημοσιευτεί στις εφημερίδες «Πατρίς» (28-01-09) του Πύργου και «θέση της Ηλείας» (2-02-09)
